Dit artikel is niet rot bedoeld naar anderen toe maar ik schrijf graag over mijn ervaringen en dit is er ook zo een. Ik was na mijn beide bevallingen eigenlijk zo weer back in shape, en ja dat is fijn maar het gevoel wat ik er bij had was eigenlijk helemaal niet zo fijn.

Niet veel aangekomen

Ik ben bij beide zwangerschappen niet overdreven veel aangekomen. Bij mijn eerste zwangerschap twaalf kilo en bij mijn tweede zwangerschap vijftien kilo. Dat is ook het gewicht wat je gemiddeld ongeveer aankomt. Toen ik zwanger was van mijn eerste was ik zo super blij en gelukkig. Ik heb mij in die zwangerschap dan ook best laten gaan qua eten. Alles waar ik trek in had propte ik met liefde naar binnen. Het voordeel was wel dat ik tijdens die zwangerschap gewoon doorwerkte in de horeca. En je weet de horeca is best aanpoten. Zeker met een zwangere buik.

Veel gewichtsverlies

Toen ik ben bevallen van mijn eerste kindje was ik meteen al een hele hoop kwijt. Natuurlijk heb je nog wel een flubberbuikje maar het merendeel was bij mij ook een hoop vocht. Eigenlijk was ik aan het einde van mijn kraamweek gewoon best slank. Ik was er best verbaast over maar vond het wel prima. De tijd verstreek en ik belandde langzaam in een postnatale depressie. Hierdoor verloor ik nog meer gewicht. Ik had nog geen juiste behandeling en mijn eetlust was totaal niet aanwezig. Door het constante stressgevoel verloor ik al mijn vetjes. Je zou denken dat dat heel fijn was, maar niets was minder waar. Omdat ik zo afviel werd ik harstikke onzeker. Ik was nog lichter geworden dan voor mijn zwangerschap. Dat ik niet lekker in mijn vel zat hielp natuurlijk ook niet echt mee.

Ik vond mezelf niet meer mooi want ik had hele ielige beentjes en een heel spichtig gezicht gekregen. In plaats dat ik een grotere maat moest kopen na mijn zwangerschap moest ik dus allemaal nieuwe kleding aanschaffen in een kleinere maat. Ik had ineens maatje 34.

Onzeker

Dit was ook op het dieptepunt van mijn depressie. Toen ik mezelf langzaam weer beter ging voelen, ging het met mijn gewicht ook iets beter. Nog steeds vond ik mezelf te dun. Ook van buitenaf hoorde ik steeds, jeetje meid wat ben je afgevallen. Ik heb zelfs een keer te horen gekregen of ik soms Anorexia had. Dit was niet leuk om te horen. Ik was al zo gevoelig voor kritiek van anderen en dan maken die opmerkingen je niet zekerder.

Mijn gewicht kwam er stukje bij beetje aan, maar de wat vollere Patries van voor de zwangerschappen was gewoon verdwenen. Ik kwam in mijn tweede zwangerschap vijftien kilo aan en was flinker dan bij de eerste. Bij mijn tweede bevalling is er gelukkig genoeg aan gebleven. Ik had geen postnatale depressie en dus viel ik ook niet gigantisch af. Ik ben tevreden over hoe mijn lichaam nu is. Mijn gewicht van vroeger zal ik denk niet meer halen. Toen was ik gewoon zwaarder en ik denk dat de anticonceptiepil ook een grote invloed heeft gehad.