Een kinderfeestje organiseren: hoe moeilijk kan het zijn? Dacht ik. Als moeder van een enthousiaste vijfjarige was ik vastbesloten om zijn eerste échte feestje onvergetelijk te maken. Taart, spelletjes, versiering en natuurlijk een flinke dosis enthousiasme… Wat kon er fout gaan? Nou, behoorlijk wat, zo bleek.

De planning: of eerder het gebrek daaraan

Het begon allemaal met mijn iets te spontane besluit om het feestje bij ons thuis te organiseren. Geen indoor speeltuin, geen ballenbak, geen animatie. Gewoon onze woonkamer, een tuin en een handjevol kinderen. Klinkt gezellig, toch?

Wat ik even over het hoofd had gezien, was dat kinderen van vijf niet bepaald een lange spanningsboog hebben. Mijn zorgvuldig uitgedachte knutselhoek bleek na zeven minuten al “saai” en mijn geplande schattenjacht eindigde abrupt toen de eerste regenbui losbarstte. De cake viel trouwens ook niet in de smaak, want blijkbaar is citroen niet de favoriete smaak van vijfjarigen. Wie had dat gedacht?

Spelletjes, chaos en krijsende kinderen

Er was ook een piñata. Een prachtige, met confetti gevulde eenhoorn. In mijn hoofd zou dit hét hoogtepunt worden van het feestje. In werkelijkheid begon het pas echt mis te gaan toen de derde peuter in tranen uitbarstte omdat hij niet “snel genoeg snoep kon pakken”. Er ontstond een mini-oorlog in onze woonkamer, en ik stond er middenin, gewapend met servetjes en veel te weinig geduld.

Wat ik leerde van mijn fouten

Natuurlijk was het niet allemaal kommer en kwel. Er werd gelachen, gezongen en gerend alsof het leven er vanaf hing. Maar ik leerde ook waardevolle lessen, bijvoorbeeld:

• Altijd een back-upplan bij slecht weer (en nee, dat is niet “we doen het gewoon binnen”)
• Niet alle kinderen houden van knutselen (zeker niet als er een trampoline in de tuin staat)
• Verwacht het onverwachte, en bereid je voor op chaos

En dan die cadeautjes…

Drie keer dezelfde dino

Een moment dat me echt deed glimlachen (en tegelijkertijd lichtelijk wanhopig maakte), was toen mijn zoon zijn cadeautjes opende: drie keer dezelfde plastic dino! Iedereen had precies hetzelfde idee gehad, en ik kon het de ouders niet kwalijk nemen. Er was geen wensenlijstje, geen hint, geen communicatie.

De oplossing: een online wensenlijstje

Vanaf nu ga ik dus altijd een online wensenlijstje gebruiken. Niet alleen om dubbele cadeaus te voorkomen, maar ook om ouders te helpen die geen idee hebben wat ze moeten kopen. Het maakt het voor iedereen makkelijker, en het voorkomt teleurstellingen aan beide kanten van het cadeaupapier.

De volgende keer…

Ondanks alles vond mijn zoon het het leukste feestje ooit. Hij praat er nog steeds over – vooral over die piñata en de “regenrace” tijdens de schattenjacht. En ik? Ik heb gelachen, gezweet en geleerd. Volgend jaar doen we het anders. Niet perfect, maar wél met een planning, een wensenlijstje en hopelijk wat minder dino’s.

En misschien… gewoon in een indoorspeeltuin. Mét koffie. Veel koffie.